“คนไร้บ้าน”

 ก่อนที่จะเข้าอบรมโมดูล 2 ฉันเคยได้ยินเกี่ยวกับ ‘คนไร้บ้าน’ มาบ้าง และรู้สึกสนใจเล็กน้อย แต่ฉันก็ไม่เคยสัมผัสหรือเข้าถึง ‘คนไร้บ้าน’ อย่างแท้จริงเลยสักครั้ง

โมดูล 2 เมื่อให้เลือกไปลงพื้นที่ ฉันสนใจเรื่องคนไร้บ้านมากกว่าหัวข้ออื่นจึงเลือกโดยไม่ลังเลมากนัก และพบว่ายังมีอีกหลายสิ่งที่เราไม่เคยรู้เกี่ยวกับคนไร้บ้าน ฉันมาเพื่อหาคำตอบ พวกเขาคือใคร ทำไมถึงออกมาอยู่ข้างนอก พวกเขาอยู่กันอย่างไร มีครอบครัวหรือไม่ มีหน่วยงานใดดูแลหรือไม่

เมื่อลงพื้นที่ศูนย์คนไร้บ้าน สุวิทย์ วัดหนู และสนามหลวง ได้พูดคุยกับคนไร้บ้าน แล้วฉันก็ได้คำตอบ พวกเขาก็มีที่มาไม่ต่างจากเรา บางคนเคยมีครอบครัว เคยมีอาชีพการงาน เงินเดือนที่ดี แต่เมื่อเจอวิกฤติเศรษฐกิจ วิกฤติด้านความสัมพันธ์สิ่งแวดล้อมแย่ๆ ในสถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้าหรือที่ทำงาน ทำให้พวกเขามาใช้ชีวิตแบบนี้โดยไม่มีทางเลือกมากนัก

ฉันคิดว่าสิ่งที่สำคัญที่สุดอย่างหนึ่งในชีวิตคนเราคือกำลังใจ คนที่มีกำลังใจ ไม่ว่าจะเป็นคนไร้บ้านหรือใครก็ตาม จะมีแรงต่อสู้ที่จะมีชีวิตอยู่ ตอนที่ฉันไปช่วยพวกเขาสร้างบ้านดิน บ้านของพวกเขา ทำให้เห็นว่าแม้จะเป็นคนไร้บ้านแต่ก็ดิ้นรนที่จะเป็นคนที่มีบ้าน แต่คนไร้บ้านหลายคนยังจมอยู่กับอดีตอันขมขื่น ไม่มีกำลังใจที่จะต่อสู้ชีวิตอย่างแข็งขัน ยิ่งฟังเรื่องราวของเขาก็ยิ่งทำให้ฉันรู้สึกหดหู่ ฉันได้แต่ให้กำลังใจเขา แต่ไม่รู้ว่าเขาจะเข้มแข็งพอที่จะรับไว้หรือไม่

การลงพื้นที่ครั้งนั้น ทำให้ฉันอยากเขียนเรื่องราวเพื่อให้กำลังใจผู้คน

ฉันคิดว่าคนอาจไม่จำเป็นต้องมีบ้าน แต่คนจำเป็นต้องมีกำลังใจ

———————————————
เก้า ชีวิต-ธรรมนิจ ศุภกิจเจริญ/เชียงใหม่ : เขียน
โครงการพัฒนาคนรุ่นใหม่เพื่อการเปลี่ยนแปลงสังคม