“ความผิดพลาด”

 ถ้าจะให้พูดถึงความผิดพลาดในการทำงานตั้งแต่เริ่มเข้ามาทำงานโครงการรุ่นใหม่คงต้องใช้เวลานานพอสมควร และคงน่าเบื่อที่ต้องพูดซ้ำๆ ถึงเรื่องเดิม ทำผิดซ้ำที่เดิม แต่แปลกที่มันยิ่งผิดฉันยิ่งชัดเจนในตัวเองมากขึ้น ฉันคิดหาสาเหตุของการทำผิดพลาดซ้ำแล้วซ้ำเล่า ฉันเคยเกลียด โทษตัวเอง รับไม่ได้กับสิ่งที่เกิดขึ้น ที่บอกว่าแปลก เพราะมันทำให้ฉันยอมรับและตั้งรับกับความผิดหวังที่เกิดขึ้นกับตัวเองได้มากขึ้น

รู้สึกดีมากนะ แม้กระทั่งตอนนี้ที่กำลังเขียนยังรู้สึกดีเลย คงเป็นเหมือนเหตุบังคับบางอย่างให้เราต้องคิดหาต้นเหตุของความผิดพลาด พอยิ่งคิดมันยิ่งเห็นตัวเอง ค่อยๆ ละเมียดละไมกับความเจ็บปวดในการเปลี่ยนแปลง (ซาดิสม์ไหมล่ะมึง) ha ha และนั่นแหละ ความผิดพลาดมันทำให้ฉันยิ่งต้องลองทำ ลองหาสิ่งใหม่ มีกิจกรรมหนึ่งตอนโมดูล 4 คือ การละคอน

ละคอนคือเรื่องจริง ถ้าละคอนไม่จริง คุณจะแสดงไม่ได้ มันไม่ใช่แค่ศิลปะความบันเทิง แต่สามารถเป็นเครื่องมือในการเปลี่ยนแปลงตัวเองและสังคมได้ (ฉันคิดว่าอย่างนั้น)

อีกหนึ่งสิ่งใหม่ที่ฉันได้ คือ ตัวเองเซนส์เร็วมาก (ถ้ามีสติอ่ะนะ) จับความเคลื่อนไหวได้ดี จับความรู้สึกได้ และเพิ่งรู้ว่าสิ่งนี้สามารถพัฒนาต่อยอดทำอย่างอื่นได้ด้วย

เอาล่ะ ไม่รู้ว่าเวลาคุณอ่านจะรู้สึกแปลกใจเหมือนที่ฉันแปลกใจไหม ว่าไอ้ความผิดพลาดนี่แหละเป็นจุดเปลี่ยนของฉัน ฉันว่าฉันคงเขียนไม่รู้เรื่องแล้วล่ะ เอาเป็นว่าถ้ามันทำให้ฉันรู้ว่าต้องรู้จักตัวเองให้เยอะๆ รู้ว่าชอบอะไร ไม่ชอบอะไร ทำอะไรได้ ทำอะไรไม่ได้ จะได้รู้ว่าควรเอาตัวเองไปไว้ตรงไหน ไม่ใช่เอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับคนอื่น แล้วดูถูกตัวเองว่าทำไม่ได้

———————————————
วศินี บุญที/อดีตเจ้าหน้าที่โครงการฯ : เขียน
โครงการพัฒนาคนรุ่นใหม่เพื่อการเปลี่ยนแปลงสังคม