” เ พื่ อ น “

ช่วงเวลาที่ฉันรู้สึกถึงคำว่า ‘เพื่อน’ คือ โมดูล 1

ในกิจกรรมต่อกระดาษแล้วให้ยืนบนกระดาษเพียงไม่กี่แผ่นเพื่อนำไปสู่เป้าหมาย คือ ธง (ที่เป็นเสื้อ) ฉันรู้สึกว่านี่เป็นครั้งแรกเองนะที่เราได้มาพบเจอกัน เรายังไม่รู้จักกันดี และด้วยสภาพอากาศที่มีฝนทำให้พวกเรามีอุปสรรคใหม่เกิดขึ้น คือ กระดาษที่ให้มาชื้นและเปียกมาก แถมยังมีรุ่นพี่มาเพิ่มอุปสรรคของเราอีก เอาสิ่งต่างๆ มาทำให้เราตกใจ

พวกเราได้รวมพลังกันหลายครั้งต่อหลายครั้ง ตอนนั้นฉันเริ่มรู้สึกท้อ แล้วก็มีเสียงเปล่งพลังออกมาจากชายคนหนึ่งโดยถามพวกเราว่า “จริงจังแค่ไหน” และทุกคนตอบกลับโดยไม่ได้นัดหมายว่า “แค่ไหนเรียกจริงจัง” ในตอนนั้น ฉันคิดว่าคำพูดนี้เพราะดี แต่คำพูดนี้มาจากไหนกัน ทำไมทุกคนตอบได้ (ยกเว้นฉันที่ยืนงง)

สุดท้ายฉันได้มารู้ว่ามันคือเนื้อเพลงๆ หนึ่ง และกิจกรรมนี้ ฉันยังจำได้ว่า ฉันอยู่บนหลังของสาวชาวเหนือที่น่ารักและยอมให้ฉันขี่หลังได้ ฉันรู้นะว่าเธอหนักมาก แต่ฉันยอมรับในความอดทนของเธอและทุกๆ คน ทำให้กิจกรรมนี้ที่ฉันคิดว่าจะไม่สำเร็จกลับสำเร็จได้อย่างประทับใจ และเป็นจุดเปลี่ยนที่ทำให้ฉันสามารถยอมรับและเปิดรับความหลากหลาย โดยมาจากคำว่า “เพื่อน”  คนรุ่นใหม่นั่นเอง

———————————————
กั้ง-ชยาพร สบู่ม่วง/คนรุ่นใหม่ สุราษฏร์ธานี : เขียน
โครงการพัฒนาคนรุ่นใหม่เพื่อการเปลี่ยนแปลงสังคม
———————————————

อ่านเรื่องราว “คนรุ่นใหม่เพื่อการเปลี่ยนแปลงสังคม” ทุกตอน คลิ๊ก